CUENTA ATRAS

sábado, 11 de septiembre de 2010

DIA SETE- LAVACOLLA-SANTIAGO

Bueno pois xa e o ultimo dia de marcha. Levantamos cedo, pero o trio puxo mal o despertador e levantaron 30 minutos antes. A maña con moita neboa, pero as ansias de chegar puideron mais que esta. Pequeno debate entre a Teresa e duas señoras, sobre como se deben levar as maletas. Chegada o monumento do peregrino e segue acompañandonos a neboa.


Xa entrando en Santiago as pequenas siguen con ganas de festa e demostran as suas habilidades para imitar a escultura


Entrada en Santiago, unha marea de xente. Cola pa esto, cola pa aquelo, pero non perdemos o bon humor que nos troixo asta aqui. O personal empeza a desperdigarse.
===SANTA MISA DO PEREGRINO===

Non sin facer a consiguiente cola, en este caso pequena, pois entramos por a porta dos peregrinos.


:) :) :) ANIVERSARIO DE BODA NO CAMIÑO(: (: (:

Dase a casualidade de que os grandes acontecimientos, o igual que os grandes desastres, desarrollanse o dia 11 de Septiembre. E o gran acontecimiento do noso Aniversario non podia ser nada mais que en unha fecha señalada.


E despois de toda a maña tan activa que levamos, un gran papeo. A saber pulpo, pimiento, costillar de ternera asado ( o churrasco de toda a vida), xarrete, tiramisú, tarta de queixo. Todo esto regado de vos viños, cervexas, auga, cafe de pota, e licores. Todo un exito a comida.


Bueno xa vedes que hoxe fixen os comentarios un pouco mais largos , porque xa estou na casa, tomei do meu propio cafe, que non encontro outro igual, mirei o nivel de azucar e estou de maravilla sin tomar a pastilliña.
Agradecer que nos foran levar e buscar a Dani, Rafa, Judith e O Gurú (Anxela)
Todo o que conforma estos dias, andar, comer, dormir, falar, relacionarse con outras personas, convirteuse en unha experiencia muy agradable, ademais de enriquecedora, tanto Espiritualmente como personalmente.
Seguro que facer o Camiño, debe ser algo que todas as personas (os cas non sei) deben facer unha vez como minimo na sua vida.
Bueno seguirei editando distintos monograficos, cruceiros, cementerios, iglesias, horreo, nicho-horreo, carballeiras, soutos, etc. Cada un deles teñen alguna historia ou anedocta que nos ocurriu.

PROXIMO ACONTECIMIENTO
SARDIÑADA KARAOKE O VIERNES DE SAN COSME
Vade facendo un sitio na vosa axenda e apuntadevos pa ir.
Posiblemente en vez de sardiñas sexan xurelos, ademais de costilla, chorizos e calquer cousa que se preste a pasar por a brasa.

Gracias a todos e un saludo. Non olvidedes os comentarios
PEÑA MARAVILLA.

4 comentarios:

  1. Eu tamén estou na miña casiña, xa me bañei na area longa, xa teño a miña televisión, a miña cama ... pero xa teño morriña das misas, dos paseos antes de cear , de facer de xerpa de Edurne "Pacharán" e sobre todo dos meus compañeiros de camiño.O mellor do camiño: o ben que comimos, o moito que nos rimos, as paisaxes de carballeiras e soutos. Aínda que me gusta moito a punta do muelle, mereceu a pena este camiño. Gracias a Rodri e a María de los Ángeles porque sin eles seguro que miña nai e eu non o poderiamos facer. Espero que prepares a sesión das fotos como no Belelle,Rodri. Bo camiño´," Yuri camín".

    Posdata: Non te olvides do "Gualteke tankin"

    ResponderEliminar
  2. Enhoraboa!!, alégrome de que o pasárades tan ben.
    Teño que dicir na miña contra que non tiven a sorte de encontrar tanta FE coma vos, supoño que foron as misas.

    A afición pide que non abandonedes este blog.

    FELICIDADES POLO ANIVERSARIO.

    O verdadeiro camiño non remata en Santiago,senón na Costa Da Morte, non vos olvidedes.

    Bo Camiño

    J. Carlos e Montse

    ResponderEliminar
  3. Enhoraboa polo fenomenal camiño e cobertura que lle dichedes, tan solo unha pregunta,algún se pesou para ver o que engoradara...

    ResponderEliminar
  4. Felicidades por rematar o camiño con esas boas caras e eses animos.
    Tamen estamos contentos por iso de non necesitar a pastilla, iso demostra todo o que disfrutaches do traxecto e da compañia..
    E polo do aniversario moitas feleicidades, xa nos tarda que fagades 50 anos xuntos para volver a celebralo xuntos¡¡¡
    Pois nada decir que estamos moito mais tranquilos desde que sabemos que vas seguir co blog, xa non sabiamos que ibamos mirar a hora da cea.
    Un abrazo moi forte e esperamos que agora teñades o descanso merecido...Lucas, Quintia e Rocio

    ResponderEliminar