CUENTA ATRAS

miércoles, 8 de diciembre de 2010

¡¡¡FELICIDADES CONCHA!!!

Os compoñentes da Peña Maravilla, queren felicitarte por o teu cumpleanos, ademais de por o teu santo. O do santo chega a tempo o cumple unhas horas pasadas, de todos modos esperamos que cumplas moitos mais.

Que sepa a aficion que o Jose Vicente levou a Concha a bailar e asi se moveron, solo hay que picar en este enlace e esperar un pouco.

domingo, 28 de noviembre de 2010

XA ABRAZAMOS O APOSTOL

Bueno, pois Angeles e mais eu xa cumplimos co a cita que tiñamos pendiente co Apostol. Por casualidade aparecimos por a Catedral e encontramos que pa abrazar o Apostol non habia que facer cola, e aló fomos.


Como muestra de que e verdade, estas fotos roubadas na Catedral, pois prohibironme sacar fotos. Ainda que despois encontrei un cartel donde di que se poden facer fotos pero sin flash.
Angeles entrando pa Cripta.


A urna donde estan os restos do Apostol. Sabede que o repujado que ten devandita urna e o que se na foto a mais nas cabezas. Por a parte de atrais non esta traballada.

O ambiente dentro da catedral non tiña nada que ver, en referencia a cando nos chegamos do Camiño. Sin embargo si chegaban vastante xente de portugal, e para recoller a Compostela habia como 40 personas a cola.

Xa salindo encontramos a coluna dos croques que xa habia tempo que non via. E a lapida de un tal Rodericus (Rodrigo), puramente anedoctico.

Bueno pois solo falta ahora volver a San Andres. Asi que vade poñendo dia.
Estade pendientes do video de Nvidad

viernes, 19 de noviembre de 2010

RUTA TARAMUNDI

PRESENTO INFORMACION SOBRE RUTA A TARAMUNDI. VOSOUTROS DIREDES QUE VOS PARECE. AS FOTOS SON DE ESA RUTA.



Taramundi el próximo día 4 de Diciembre.
Hora de salida: 8:00 h.
Lugar de salida y regreso: Plaza do Concello de Fene
Longitud del recorrido: 15 kms.
Nivel de dificultad: Bajo
Nivel de esfuerzo: Medio (durante la ruta hay un par de pendientes pronunciadas)
Hora de llegada prevista: 20:00 h.
Precio: 26 €. participante (incluye: visita al Museo Etnográfico de Esquíos y al Conjunto Etnográfico de Teixois, ruta de senderismo con monitores acompañantes, seguro de RC y transporte en autobús).
Material que se debe llevar:
- Mochila con comida y bebida para la ruta.
- Ropa de abrigo y/o impermeable (dependiendo de la previsión meteorológica).
- Calzado adecuado (tipo treking) cómodo y preferiblemente ya usado.
- Ropa de recambio (quedará guardada en el autobús).
Descripción de la ruta:
Iniciaremos el recorrido en Taramundi, por un camino que nos llevará a Mazonovo, continuando y tras un corto ascenso divisaremos el Caserío de A Granda, desde donde descenderemos hacia el fondo del valle por un sendero bordeado de bosque autóctono de castaños. A partir de aquí nos dirigiremos a la cascada de As Salgueiras, volviendo al camino principal para llegar al lugar de Esquíos donde visitaremos una colección privada de objetos antiguos y veremos funcionar la forja que se utiliza para la fabricación de la cuchillería típica de Taramundi. Tras esta visita continuaremos en dirección al lugar de As Veigas, un ejemplo de la arquitectura de la zona bien conservada y donde tenemos previsto comer. Desde aquí regresaremos a Taramundi pasando por Teixois, parando a visitar su complejo etnográfico (conjunto de ingenios hidráulicos compuesto por un mazo, molino, batán, rueda de afilar y pequeña central eléctrica) y, de paso, tomar un café. Por un camino paralelo al arroyo de Mestas ascenderemos de nuevo a Esquíos para regresar a Taramundi por el mismo camino por el que se inició la senda.
Inscripción: Os podeis inscribir llamándonos por teléfono a los números que aparecen en el pie del correo o enviándonos un correo electrónico con vuestros datos (nombre y apellidos, DNI, teléfono de contacto y dirección) antes del 27 de Noviembre.
IMPORTANTE: Para la realización de la ruta se necesita un número mínimo de participantes, si no se cubriesen las plazas se pospondrá.
Os adjuntamos algunas fotos de la ruta esperando que os gusten.

OUTRA VERSION


Esta e outra maneira de ver as fotos. Sabedes a que corresponde a imaxen?


lunes, 15 de noviembre de 2010

FELIZ CUMPLE HERMI

FELIZ CUMPLEANOS HERMITAS. TODOS OS COMPOÑENTES DA PEÑA MARAVILLA QUEREMOS FELICITARTE.
SABES QUE CHE DIGO?
AS VELAS DEBERIAS COLCALAS EN UNHA BOLA DE AZUCAR. E unha opinion muy particular miña.


AQUI UN IMPRESIONANTE VIDEO EXCLUSIVO DA HERMI, HAY QUE VELO

http://sendables.jibjab.com/view/MVafhf6bKESDTRRQ





domingo, 14 de noviembre de 2010

POZA AUGA- TARROIBA-GARITA EIXIL

A ruta que fixemos desde Poza Auga a Castillo Concepcion, iniciase con un dia de niebla que no nos deixa ver os paisaxes aproveitando que estamos muy altos. Gracias a que Luis nos levou comenzamos baixando e eso en principio agradecese.



Pero pouco a pouco foi abrindo o dia e conseguimos vistas preciosas, e impresionantes, mais ainda pa quen nunca pasou por ahi.





DISFRUTAMOS DE UNHA SESION FOTOGRAFICA NOS ACANTILADOS CON MELENA O AIRE


EN PAREXA TAMEN

Os paisaxes en terra tamen son preciosos




Ainda que no parezca esto e muy costa arriba, eu personalmente non subin nunca unha pendiente como esta.



Unha vez arriba ainda quedaron forzas pa facer a foto de rigor.


O vertice geodesico e a garita de Eixil


A gran traca final. A pota de callos e a bola de azucar, que como m
e prometeron habia duas, e unha delas era solo pa min, que suerte a miña.

Recordar os integrantes da Peña Maravilla que fixeron o Camiño, que teñen unha visita pendiente a San Andres.

sábado, 13 de noviembre de 2010

SAN COSME (A FANFA)






Quedaranme por aqui as fotos da fanfarria o dia da festa de San Cosme, que sacou Judith.
As fotos falan por simismas, non necesitan comentario

miércoles, 27 de octubre de 2010

UN NOVO VIDEO

DISFRUTEN CO BON FACER DESTES RAPACES
HAY QUE SEGUIR O ENLACE DE MAIS ABAIXO. SOLO PICAR EN EL E XA SE VE. BUENO DESPOIS DE ESPERAR UN POUCO.
http://sendables.jibjab.com/view/SF6YO53ied83gMvF

domingo, 10 de octubre de 2010

¿DESDE DONDE NOS VEN?

Pois ben, vades quedar pasmados dos sitios tan dispares que nos ven.

PAIS PAXINAS VISTAS

España ...........................2.097
Estados Unidos.................120
Canadá ................................30
Japón....................................10
Rusia.......................................7
Arxentina...............................4
China.......................................4
Brasil.......................................2
Italia........................................2
Moldavia.................................2

Sorprenden tantos visitantes de EEUU, así como os Japoneses e os Chines. Pero o mais raro e o de Moldavia. E agora preguntaredesvos ¿por donde cae e quenes son os moldavos?
E eu contestovos co a miña gran erudicion, da que xa fixen gala en outras ocasions

Moldavia, oficialmente República de Moldavia , es un país sin litoral, ubicado en Europa, situado entre Rumanía al oeste y Ucrania al norte, este y sur. Es un pequeño estado de 33.843 km². La mayoría del territorio está entre sus dos ríos principales, el Dniéster y el Prut. Se encuentra a sólo 100 km del mar Negro. Tiene 4,4 millones de habitantes (2007), la mayoría de etnia moldava (80%). El Censo Moldavo de 2004 desdobla la población en un 75,8% de moldavos y un 2,2% de rumanos. Declaró su independencia con las mismas fronteras que la anterior República Socialista Soviética de Moldavia en 1991, como parte de la disolución de la Unión Soviética; no obstante, una franja del territorio reconocido internacionalmente como moldavo, situado en la orilla oriental del río Dniéster, ha estado bajo el control de facto del gobierno separatista de Transnistria desde 1990.

El país es una democracia parlamentaria con el presidente como de jefe de Estado y con un primer ministro como jefe de gobierno. Moldavia es un estado miembro de las Naciones Unidas, del Consejo de Europa, de la Organización Mundial del Comercio, de OSCE, deGUAM, de la Comunidad de Estados Independientes, de BSEC y de otros organismos internacionales. Moldavia en la actualidad aspira a unirse a la Unión Europea, y ha puesto en marcha los tres primeros años el Plan de Acción en el marco de la Política Europea de Vecindad (PEV). Alrededor de un cuarto de la población vive con menos de 2 dólares estadounidenses al día.

El nombre de Moldavia deriva del nombre del río Moldova; el valle de este río fue un centro político cuando el Principado de Moldavia fue fundado en 1359. El origen del nombre del río aún no está totalmente aclarado. Hay una leyenda del príncipe Dragoş que le da el nombre al río, después de una caza de uros: tras la persecución, su perro Molda se ahogó en el río, que desde entonces recibió el nombre del perro. Más tarde se extendió al Principado

El Parlamento unicameral moldavo cuenta con 101 asientos y sus miembros son electos a través del sufragio popular por términos de cuatro años. El Parlamento luego elige al presidente, quien ejerce como jefe de Estado. El presidente nombra a un primer ministro como jefe de gobierno, quien a su vez confecciona un gabinete, ambos sometidos a la aprobación del Parlamento.


Nas fotos o Monasterio de Capriana e a situacion no mapa de Moldavia pa que vos quede claro.
Outro dia mais no que me saio de erudicto.

martes, 5 de octubre de 2010

ACABADO DISCO SANTIAGO


Xa esta listo o disco de O CAMIÑO.
Hay que poñer fecha pa ir a San Andres e despois comer a bola de azucar, e se temos algo de churrasco pa ante mellor.
Sigo esperando as Reflexions dos que fixeron o camiño pa publicalas.
Podedes seguir facendo comentarios ou suxerencias.

jueves, 30 de septiembre de 2010

VIDEO CAMIÑO SANTIAGO

Posiblemente o dia da PILARICA se presente o video do Camiño.
Creo que iremos andando a San Andres pa agradecer o Santo o bon camiño que fixemos.
Eu xa pedin bola de azucar pa volta.
Preparadevos pa unha innovacion no fondo musical de devandito video.

martes, 28 de septiembre de 2010

A MALLA E A VIDA DA MIÑAXUVENTUDE

Un amanecer precioso, todos aqueles que queiran poñelo como fondo de escritorio estan autorizados, pois non ten copy.




Esta e a famosa palloza unha vivienda aislada pa os frios invernos do "Febreiro"

De planta circular u oval, de entre diez y veinte metros de diámetro. Con paredes de piedra y cubierta por un tejado cónico, formado por tallos de centeno.

Destinada en parte a vivienda y en parte a cuadra para el ganado vacuno. Su estructura era ideal para resistir los crudos inviernos.

Su origen es prerromano, presumiblemente celta. La pallozas tienen similitudes con las casas redondas de la Edad del Hierro de Gran Bretaña o con las edificaciones de la cultura castreña. Como nota anecdótica cabe indicar que el poblado de Astérix, el galo, está compuesto, en parte, por pallozas.

El nombre de palloza es en realidad una deformación del término gallego "pallaza", recogido por primera vez a fines del siglo XIX por etnógrafos como el alemán Fritz Krüger, refiriéndose al material con que se realizaba la techumbre de la edificación. La denominación tradicional de estas construcciones es en realidad casa de teito o casa de teitu

A MALLA



Aqui presento os utiles de unha malla, a saber a MALLADORA, A LIMPADORA e muy importante o motor. Esta tres cousas iban por separado e eu acordo cando se iban cambiando de unha eira para outra. O que acababa de mallar levaba unha cousa e o que iba mallar as outras, sempre cada un co as suas vacas. Todo iso pasou a integrarse en un solo aparello e ainda pa mallor comodidade, tirado por un tractor. Logo xa veu a que sega e malla o tempo. E agora xa nin se sementa o trigo. ¿Donde iremos parar?.

Bueno pois xa teño 8 seguidores e faime moi feliz, contar con Goretti (espero que Angel tamen) e con Lucia (o apoio de Rafa xa sei que e incondicional). Gracias a eles e os que estan xa de vello.
ESTOU ESPERANDO AS REFLEXIONS DO CAMIÑO DOS QUE QUEIRAN EDITALAS.

domingo, 19 de septiembre de 2010

REFLEXION DO CAMIÑO SEGUN RODRI


O meu Camiño foi unha experiencia fantastica, eu xa non queria facer moito caso o que me decia a xente, sobre esto ou o outro, a miña idea sempre foi a de vivir a miña experiencia a miña maneira e en convivencia cos que me acompañaron. E de verdade que acertei na miña idea e nos acompañantes.
O Camiño dividiriao en tres partes, a saber: FISICO- HUMANO-ESPIRITUAL.

FISICO.- Fisicamente planteabase un reto o que non estaba acostumbrado, si fixera 25, 30 ou mais km en unha xornada, pero nunca puidera facer seis xornadas seguidas con esas distancias. Non me planteou ningun problema. Un pouco as rodillas cando forzaba baixando. A recuperacion muy rapida, no que comer e parar a tomar cafe axudaba moito.
Quizas poidera facer esta distancia en menos etapas, pero non se trataba de eso. Repito que eu tiña unha idea do que queria facer e asi foi.

HUMANO.- En este aspecto os acompañantes cos que iva, do mellor. Agradecer que sempre houbera conversacion sin tocar os temas do traballo e os cartos. Pa min eso e un alivio. Que en cada monento que se decidia parar, andar, beber, comer ou calquer otra cousa o consenso fose total o momento. Resumindo a compañia sobresaliente.
Respecto a xente que te encontras por o camiño toda muy solidaria, en armonia, colaboradora e con un alto respeto para os demais. O de levar o can na silla do bebé pasou de en un principio facerme gracia a que non tiña gracia nin sentido, pero bueno eso son actitudes de cada quen ante a vida, e non son eu quen de decir o que esta ben e o que esta mal.
Un dos momentos mas emotivos foi cando encontrei unha camara de fotos dixital, e eu buscando o seu dono por as fotos que tiña dentro. Logo de uns 30 minutos aparece o seu dono e o abrazo que me da ademais das lagrimas de alegria dun home ainda me fan emocionar agora. Tame agradecer a xente que cando te via parado preocupabase por ti se estabas ben, e animabante a seguir.
ESPIRITUAL.- Aqui foi donde me encontrei co a mallor cantidad de cousas que eu non tiña programadas nin previstas. Non pensaba eu nun principio ir a misa todos os dias, pero segun foron pasando as etapas cada vez sentia mais necesidade de acudir a Misa, co a gran curiosidade de haber que nos iba decir o Cura de esa Paroquia. A misa de Triacastela consigue que o Cura se convirta no meu idolo, e sintome tan participe de esa celebracion que non poido menos que Comulgar, eso debese a que por fin un Cura ve as cousas como as vemos os demais. O silencio do camiño, es decir a xente non vai facendo festa, tamen da que pensar sobre o respecto muto entre os peregrinos,e os motivos personales por os que cada un o fai. Esto sirve pa que cada un poida ir, sequere, pensando nas suas cousas.
Co paso das etapas e vendo os peregrinos daste cuenta de que todos necesitamos alguen a quen querer, alguen a quen dar as gracias por as cousas boas que nos pasan e alguen a quen pedir axuda cando estamos en apretos.
A misa en Santiago xa supon un punto aparte, non concebia facer o Camiño sin acudir a dita Misa. Aqui volvin a comulgar porque entendo que esta comunion no aspecto espiritual e a cumbre do camiño. Ver que existen tantas colas , para pasar por a Porta Santa, abrazar o Apostol e acudir a misa, fixome pensar que ainda que todo non fose cuestion de Fe, a xente no seu interior ten algo que lle crea unha necesidade, por lo menos basica de creer en algo.
Bueno nada mais que agradecer a Mª Teresa, Hermi, Lucia e Angeles o bon camiño que me deron, e a preocupacion que sempre tuberon de que eu tomase todos os cafes que necesitase.

Un abrazo muy forte pa elas Rodri

REFLEXION DO CAMIÑO SEGUN ANGELES


Estou orgullosa de haber feito o Camiño de Santiago. Da miña maneira de facelo, e dos compañeiros, tanto dos que levei coma dos que atopei alí.
Non considero menos importante o meu logro por haber empezado no Cebreiro que o de outro que empece en Leon, Burgos, ou Roncesvalles. Nin mais importante que o que empece en Sarria facendo os 100 km de rigor, en Neda, en Ferrol ou donde sexa. Nin por facelo en 7 xornadas, cando outros o fan en seis, cinco, tres ou vinte.
Se o realmente importante e o Camiño, cada un debe vivilo a sua maneira, e co as suas motivacios e todas son respetables.
Ultimamente, parece que o Camiño de Santiago tende a ser unha pista de atletismo donde alguns van a probar a sua resistencia e batir o record de km ó dia, eu respeto iso pero non me parece que sexa a verdadeira motivación de un preregrino, creente ou ateo. Eu realmente, non vin ningun de eses atletas por o camiño, o mellor pasou tan rapido que nin puiden decirlle "BO CAMIÑO". En cambio si que vin xente, que ia cada un a sua maneira, o seu paso, uns con mais traballo outros con menos, xente maior e xente muy nova, nacionais e extranxeiros, creentes uns seguro, outros non sei, e outros seguros que non, pero todos respetuosos, solidarios, e alegres pero recollidos, xente muy enferma, xente en bici e asta en patins, xente cos seus fillos e xente co seu can, e cada un vive seu camiño e sente que para el e o mellor.
No meu camiño houbo tempo a todo:
Andar rapido, amodo, falar, rir, chorar, pasar calor e mollarme, mollar os pes nos rios, admirar arboles milenarios, pontes, igrexias, a reflexionar, acordarme dos meus vivos, e rezar por os meus mortos, e tamen ir a misa.
En resumen, non batin ningun record pero xa non ia con esa idea, pero estou tan contenta...
E a mellor compostela non e o papeliño que me deron, senon o que levo por dentro e que non vou olvidar por moitos mais camiños que faga.
¿Que cal e o mellor camiño? ! O meu seguro¡
Faino ti e deseguro o teu sera o mellor para ti.
!!BO CAMIÑO¡¡
Gracias a todos os que me acompañaron.
Angeles